وقتی که تنهایی کوهه غمه بیخ ریشت
همین اول شعر یهو مو به تنت سیخ میشه
دنبال بهونه گیر میدی به زمونه
انقده بد میشی که کسی بات نمونه
وقتی که تنفست ضعیفه
جنستم میدونم که نفس بره ردیفه
وقتی که دورو بر تمسخره شدیده
یه طرف تنفر یه طرف پُره دریده
همه آشنان انگاری فقط خودت غریبه
وقتی که نسلمون دیگه عوض شده جدیده
تمرکز کم هیچی جز غم از دورش ندیده
وقتی که دنیا پُره تقلبه فریبه
تو میمونیو خودت ذل میزنی به رولت
این یه فیلمه و کارگردانش با ماست باید بمونی رو قولت
تو میمونیو خودت ذل میزنی به گلت
انگار توی حباب گیر افتادی انگار نیستن آدمای دورت دلت گرفته حق داری نه
مثل خودم بد دادی رد
منم شاد نیستم هرجا میرم
شب بیدارو فردا اینم
بار اومدن مردا بی رگ
بدش میاد از شهرداری سگ گربه رو سنگ میزنن
عکسشو هم میکنن واسه هم رو یه هم بازی تگ
انگار تنها میشن دردا بی من
هی سیاهیا میان رنگا میرن
مردم رو مغزِ هم راه میرن
سنگین ورمیدارن بعد وا میدن
بر پا میدن بر جا میدن زور میگن
دوروغ و توو صد جا دیدم حرفا بی ربط
معلوم نی اصن با کیم
همه مثل خودم دسمالین
تو میمونیو خودت ذل میزنی به رولت
این یه فیلمه و کارگردانش اون بالاست باید بمونی رو قولت
تو میمونیو خودت ذل میزنی به گلت
انگار توی حباب گیر افتادی انگار نیستن آدمای دورت میدونی من امتحان نمیکنم هی شانسمو
پس یکمی بشناس منو
بعد از این منو انکار نکن
بحث و حرکت بدو تکرار نکن نه تو میمونیو خودت ذل میزنی به رولت
این یه فیلمه و کارگردانش با ماست باید بمونی رو قولت
تو میمونیو خودت ذل میزنی به گلت
انگار توی حباب گیر افتادی انگار نیستن آدمای دورت